امر عادی، امر سیاسی است

تی سرک‌کشیدن قدرت به حریم خصوصی امری عادی می‌شود،
وقتی افشای فساد در هر سطحی و هر فردی امری عادی می‌شود؛
وقتی هوای ناپاک امری عادی می‌شود،
وقتی ترافیک امری عادی می‌شود،
وقتی حرکت موتورها در پیاده‌روهای شهر امری عادی می‌شود،
وقتی نق‌زدن و اعتراض امری عادی می‌شود،
وقتی دعواهای خیابانی امری عادی می‌شود،
وقتی دریغ از دیروز گغتن‌ها امری عادی می‌شود،
وقتی تاخیر پرواز هواپیماها امری عادی می‌شود،
وقتی مهاجرت نخبگان از کشور امری عادی می‌شود،
وقتی انتخابات و مشارکت امر عادی می‌شود،
وقتی گرانی و فقر امر عادی می‌شود،
من فقط سیاستی را می‌بینم که هنرمندانه در حال نقاشی نقشی دیگر است: نقشِ بی‌نقشی ما، نقشِ عادی‌دیدن، عادی احساس‌کردن، و عادی رفتارکردنِ ما.