پارِسیای هنر و ادبیات

هنگام رفتن رسیده‌ست نگاهم را بر بال‌ پرستوها نشانده‌ام باد را در آغوش گرفته‌ام خاک را می‌بویم و…

قصیده ایوان مدائن عمدتا به عنوان سوگنامه‌ای در عظمت بربادرفتۀ ایران و شاهان ایرانی و طاق کسری معرفی…

چرا تبرآذین باید کرد سروی را کو در باغ بیدهای آویخته‌تن می‌ساید سر خویش را به سقف نیلگون…

پیچک تنها از جادوگر ذاتش آموخته بود که در آشوب‌هنگامه‌ی هست و نیست، پیدا و ناپیدا، آن پیداست…

ابرِ خشمگین، آبستن اشکِ نفرت. آسمانِ سیاه، مغاک ستاره‌های نفرین و کین. برف کجبار، سرد و سوز یک…

بسان رهنوردانی که در افسانه‌ها گویند گرفتم کولبار زاد ره بر دوش. ناهُش، فشردم مشت و بنهادم پای…

های، ای شهرآشوب‎مردمانِ آشوب‌شهر می‌دانید هیچ آیا کز دیر تا دورتان حدیثی‌ست کش همی خوانید بر آن دیگر؟…